ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ခရီးသြားၾကသည္..

သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခရီးတစ္ေခါက္ထြက္ဖို႔ စီစဥ္ရတာ
အရမ္းလြယ္တယ္လို႔ ထင္ေနရင္ ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္ကိုသာ
ၾကည့္လိုက္ေပေတာ့...

ကားမွန္ျပတင္းေပါက္ကေန လယ္ကြင္းျပင္ေတြ၊
ေတာင္စဥ္ေတာင္တန္းေတြကို ေငးေမာၾကည့္ရင္း
ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္တစ္ေယာက္ ေတြးေနမိသည္...

ဒီခရီးစဥ္အတြက္ သူေတာ္ေတာ္ေလး ပင္ပန္းခဲ့ရသည္၊
ပင္ပန္းတာမွ ေသခ်င္ေစာ္ေတာင္ နံသည္အထိ...

သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ
ဒီတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ
တအံုတမႀကီးနဲ႔ ခရီးေလးတစ္ခါထြက္ဖို႔အေရး...

လြန္ခဲ့တဲ့ေလးလေလာက္ကတည္းက
သူစည္းရံုးခဲ့ရသည္၊ သိမ္းသြင္းခဲ့ရသည္၊ နားခ်ခဲ့ရသည္၊
ျမဴဆြယ္ခဲ့ရသည္၊ ဂြင္ဆင္ခဲ့ရသည္၊ လိမ္ခဲ့ရသည္၊
ပိုက္ဆံေခ်းခဲ့ရသည္၊ ဖုန္းေဘလ္ကုန္ခဲ့ရသည္...

ငယ္သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ေတြနဲ႔
တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ခရီးထြက္ခ်င္တယ္ဆိုၿပီး
ေလာေဆာ္မိကတည္းက ဘယ္ေနရာသြားၾကမလဲကိုပင္
တစ္လခြဲေလာက္ ၫွိယူခဲ့ရသည္...

တစ္ေယာက္က ဘာသာေရးလိုက္စားသူမို႔
က်ိဳက္ထီး႐ိုးသို႔သြားခ်င္သည္...

တစ္ေယာက္က ငပလီတစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးလို႔
သြားခ်င္တယ္ဟုေျပာသည္...

ဒါကို တစ္ေယာက္က ငပလီက ေဝးလြန္းသည္
ေစ်းႀကီးသည္၊ ဒီေတာ့ ေငြေဆာင္သြားမည္ေျပာသည္...

ဒါကို ေနာက္တစ္ေယာက္က လက္မခံ
ေငြေဆာင္ထက္စာရင္ ေခ်ာင္းသာကမွ ပိုစည္သည္ဟု
အတြန္႔တက္သည္...

သို႔ေသာ္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ပုဂံသို႔သာ
ဘုရားဖူးထြက္လိုက္ခ်င္ေနသည္...

ဒါကို တစ္ေယာက္က ပုဂံက ခဏခဏေရာက္ေနသျဖင့္
ေရႊစက္ေတာ္ႏွင့္ ပုပၸါးသြားခ်င္သည္ဟုေျပာသည္...

တျခားတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဒါကို ျငင္းသည္
ရွမ္းျပည္သြားၿပီး ေတာင္ႀကီး၊ အင္းေလး၊ ပင္းတယ
ကေလာစသျဖင့္ ပတ္လိုက္ခ်င္သည္ဟုေျပာျပန္သည္...

ဒါကိုပင္ တခ်ိဳ႕က လက္မခံခ်င္ၾကဘဲ ေတာင္ေပၚကိုမွ
သြားခ်င္ရင္ ခ်င္းေတာင္ကို သြားသင့္သည္ဟုေျပာသည္...

သို႔ေသာ္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးကို အေၾကာင္းျပၿပီး
ခ်င္းေတာင္မသြားဘဲ မႏၲေလးသြားၿပီး ေမၿမိဳ႕တက္
အပန္းေျဖတာကမွ ေကာင္းေသးေၾကာင္း ေျပာျပန္သည္..

ဒါ့အျပင္ ျမစ္ဆံုသြားၿပီး ဓာတ္ပံု႐ိုက္ခ်င္တယ္ဟု
ေျပာတဲ့သူက ရွိေသးသည္...

တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ကရင္ျပည္နယ္သြားၿပီး ဇြဲကပင္ေတာင္မွ
တက္ခ်င္ၾကျပန္သည္...

တစ္ေယာက္ကေတာ့ ထားဝယ္၊ ေကာ့ေသာင္းဘက္
သြားၿပီး ပင္လယ္ရနံ႔ကို ႐ွဴ႐ွိဳက္ခ်င္ေနၾကသည္...

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ျပည္တြင္းနဲ႔တင္ အားမရ၊ ျပည္ပအထိ
ေျခစၾကၤာျဖန္႔ခ်င္ေနၾကသည္...

ဘန္ေကာက္သြားမယ့္သူနဲ႔၊ ဗီယက္နမ္ေျပာတဲ့သူနဲ႔၊
စလံုးသြားလိုက္ခ်င္တဲ့သူနဲ႔၊ ဘာလီကၽြန္းကိုမွ
ေရာက္ဖူးခ်င္ရသူနဲ႔၊ ေမာ္ဒိုက္သြားၿပီး ကဲမယ့္သူနဲ႔
ေတာ္ေတာ့ကို ႐ူးခ်င္စရာႀကီးပါ...

ဒါေတာင္ ဗုဒၶဂါယာသြားရင္ မေကာင္းဘူးလားဟု
ေတာင္းဆိုသူပင္ ရွိသည္အထိ...

ေဟာ သြားမယ့္ေနရာ ျငင္းၾကခုံုၾကၿပီးျပန္ေတာ့
သြားမယ့္အခ်ိန္ ၫွိရျပန္သည္...

တခ်ိဳ႕က လဆန္းပဲအားသည္
တခ်ိဳ႕က လကုန္ပဲအားသည္
တခ်ိဳ႕က တစ္လလံုးမအား၊ ေနာက္လမွ အားမည္
တခ်ိဳ႕က ဘာအလုပ္မွမရွိ၊ ဒါေပမဲ့ မအား
တခ်ိဳ႕က သင္တန္းတက္စရာရွိသည္
တခ်ိဳ႕က ေက်ာင္းတက္ရဦးမည္
တခ်ိဳ႕က ရံုးမွာ ခြင့္မရ
တခ်ိဳ႕က အလုပ္ကိစၥ ခရီးလြန္ေနသည္
တခ်ိဳ႕က နယ္မွာ ေရာက္ေနသည္
တခ်ိဳ႕က အသဲကြဲေနသည္
တခ်ိဳ႕က တရားစခန္းဝင္ေနသည္
တခ်ိဳ႕က ဗိုက္ႀကီးေနသည္
တခ်ိဳ႕က သားတြဲေလာင္း၊ မယားတြဲေလာင္း
တခ်ိဳ႕က ႏိုင္ငံျခားက ျပန္ေရာက္ မေရာက္ မေသခ်ာ...

အထက္ေဖာ္ျပပါအရာေတြအားလံုး အားမယ့္ရက္ကို
စီစဥ္သူ ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္ပင္ ေတာ္ေတာ္ၫွိယူရသည္၊
ေတာ္ရံုစေကးနဲ႔ေတာ့ မရ...

တခ်ိဳ႕က် အားသည္၊ ဒါေပမဲ့ မိဘက မထည့္၊
ဒါမ်ိဳးက် ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္ကိုယ္တိုင္ မိဘအိမ္လိုက္ၿပီး
အာေပါက္မတတ္ အာမဘေႏၲခံရသည္...

တခ်ိဳ႕က် ရည္းစားက မထည့္၊ စိတ္မခ်၊
ဒါမ်ိဳးဆိုလည္း ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္ပင္ သူတို႔ရည္းစားကို
သူတို႔နဲ႔အတူ ပတ္ခၽြဲႏွပ္ခၽြဲ ဝင္ေျပာၿပီး ႏွဴးရသည္
သူတို႔ရည္းစားကို ဘယ္သူမွစႏိုက္မေၾကာ္ပါေၾကာင္း၊
ဘယ္သူမွ ျခံမခုန္ေစရပါေၾကာင္း စသျဖင့္...

တခ်ိဳ႕က် ရံုးက ဘယ္လိုေျပာေျပာ ခြင့္မရ၊
ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္ပင္ ေဆးစာအတုေတြ
ဘာေတြ လီဆယ္ေရးေပးၿပီး လံၾကဳတ္ရသည္၊
မသိရင္ သူတို႔ဝန္ထမ္းကို ေဆးခြင့္မွ မေပးရင္
မနက္ျဖန္ သဘက္ခါပဲ မာလကီးယားေတာ့မွာလိုလို
ဘာလိုလို စသျဖင့္...

တခ်ိဳ႕က် အားလည္းအားသည္၊ မိဘကလည္း
ထည့္သည္၊ ရည္းစားလည္းမရွိ၊ ဒါ့အျပင္ ပိုက္ဆံလည္း
မရွိေပ၊ ဒါမ်ိဳးဆိုလည္း ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္ပင္ ပိုက္ဆံေခ်းရသည္
"ငါက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္ဆပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္"
"ေအး ေအး၊ ရတယ္၊ ေနာက္မွ ျဖည္းျဖည္းေပါ့"
စသျဖင့္ လူလိုက္လာရင္ ၿပီးေရာဆိုၿပီး
ပိုက္ဆံလည္းေခ်းေပးရသလို၊ ေလခ်ိဳလည္းေသြးရသည္..

တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ မလိုက္ခ်င္၊
အေဒၚေတြ၊ အေမေတြ၊ လင္ညီအမေတြ၊ ေယာင္းမေတြ၊
စသျဖင့္ အေဖာ္တစ္ေယာက္ေတာ့ ေခၚခဲ့ခ်င္သည္ဟု
ကြန္႔ၾကျပန္သည္၊ ဒီေတာ့လည္း လက္ခံေပးရသည္ပင္...

တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ စေျပာတုန္းက အားသည္၊ ေနာက္မွ
ဘယ္လိုျဖစ္တယ္မသိ မအားေတာ့...
ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္က ပတ္ၾကမ္းတိုက္ပစ္သည္...

တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ စစခ်င္းမွာ အားတက္သေရာ၊
ေနာက္ေတာ့ စိတ္မပါ လက္မပါ ျဖစ္ကုန္သည္...
ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္က ေခ်ာ့ၿပီး ဆြယ္သည္...

တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အရာအားလံုးအဆင္ေျပၿပီးခါမွ
အေရးႀကီးကိစၥေပၚလာတယ္ဆိုၿပီး လုပ္ျပန္သည္...
ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္ပင္ လိုက္ရွင္းယူရသည္...

သြားမယ့္ေနရာ၊ သြားမယ့္အခ်ိန္ ၫွိလို႔ရျပန္ေတာ့
ဘာနဲ႔သြားမွာလဲဆိုတဲ့ ျပႆနာထပ္တက္ျပန္သည္...

"အိတ္စပရက္ နဲ႔ သြားမွာလား"

"အိတ္စပရက္ဆို ႏွစ္ထပ္ကားမွ စီးမွာေနာ္"

"ငါက ေရွ႕ပိုင္းရမွ လိုက္မွာေနာ္"

"ငါက ျပတင္းေပါက္ဘက္ပဲ ထိုင္မွာ၊ ႀကိဳေျပာထားတာ"

"ငါက အိတ္စပရက္ဆို မစီးဘူး၊ မူးတတ္လို႔"

"ငါလည္း မစီးဘူး၊ ႐ွဴးေပါက္ခ်င္ရင္ ေအာင့္ထားရလို႔"

"ကိုယ့္ကားနဲ႔ကိုယ္ဆိုရင္ေရာ"

"ေမာင္းမယ့္သူမွ မရွိတာ၊ ငါလည္း မေမာင္းခ်င္ဘူး"

"ဟုတ္တယ္၊ ဆီဖိုးနဲ႔ ျပင္ရမွာနဲ႔ မကာမိဘူး"

"ကားစင္းလံုးငွားမယ္ကြာ"

"ဒါဆို အန္စာတံုးမွငွားေနာ္"

"မဟုတ္လည္း အယ္ဖတ္ေလာက္ေတာ့လုပ္"

"ဟုတ္တယ္၊ လိုက္ထရပ္ေတာ့ မလုပ္နဲ႔ ဖီးေအာက္တယ္"

"ေမာင္းတဲ့သူကေရာ စိတ္ခ်ရပါ့မလား"

"ေလယာဥ္နဲ႔ သြားရင္ေရာ"

"ညဘက္ဆို ငါက မစီးရဲဘူးဟ"

"သေဘၤာစီးၾကည့္ရေအာင္၊ တစ္ခါမွ မစီးဖူးလို႔"

"ရထားေတြလည္း အခုေနာက္ပိုင္း အခ်ိန္မွန္လာၿပီဟ"

ဟူး တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေတြၾကားထဲမွာ
ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္တစ္ေယာက္ ဟိုဘက္ၾကည့္လိုက္၊
ဒီဘက္နားေထာင္လိုက္နဲ႔ မ်က္ႏွာေလးကိုငယ္လို႔...

ေတာ္ေသးတယ္၊ ဒါေတာင္ ရဟတ္ယာဥ္ေတြ၊ ဒံုးပ်ံေတြ၊
မီးပံုးပ်ံေတြ၊ ဆိုက္ကားေတြ၊ ကုန္းေၾကာင္းေလွ်ာက္ေတြနဲ႔
သြားခ်င္တယ္လို႔ေျပာတဲ့သူ မပါေသးလို႔...

ေဟာ အရာအားလံုး သေဘာတူၿပီးျပန္ေတာ့
သြားဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ရျပန္သည္...

တခ်ိဳ႕က် ခရီးစရိတ္က အဲ့ေလာက္မကုန္၊
ခရီးထြက္ဖို႔ ေရွာ့ပင္ထြက္ရတာက ပိုကုန္ေနသည္...

အိတ္ဝယ္ရသည္၊ ဖိနပ္ဝယ္ရသည္၊ မ်က္မွန္၊ ဦးထုပ္၊
မာဖလာ၊ ပဝါ၊ ေခါင္းစြပ္၊ တူးပိစ္၊ အေႏြးထည္၊ ပဂ်ားမား
စသျဖင့္ စံုစိေနေအာင္ ဝယ္ရသည္...

ဒါေတြဝယ္ဖို႔ ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္ပင္ ဒိုင္ခံလိုက္ပို႔ေပးရသည္၊
ဒါ့အျပင္ သူတို႔က ဝတ္ၾကည့္ၿပီး "ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္...လွလား"
ေမးရင္၊ လွလွ မလွလွ လွတယ္ဟုပင္ ေျပာရေသးသည္၊
ဒါေတာင္ သူတို႔က အားမရ "ဒါေလးနဲ႔ ဆိုရင္ေရာ"
ဆိုၿပီး ထပ္လုပ္ေသးသည္...

အဲ့ဒါေတြ ဝယ္ၿပီးေတာ့ တစ္ခါ စားစရာ ဝယ္ရျပန္သည္...
ေနၾကာေစ့ပါသည္၊ ကြာေစ့ပါသည္၊ မက္မန္းသီး၊
ဆားငံသီး၊ အခ်ဥ္ထုပ္၊ အားလူးေၾကာ္၊ ေပါင္မုန္႔၊
အခ်ိဳရည္၊ သၾကားလံုး၊ ပူရွိန္း၊ ပီေက၊ ဆီးသီး၊ ပန္းသီး၊
လိေမၼာ္သီး၊ ဒီၾကားထဲ ဟိုသေကာင့္သားေတြမွာတဲ့
ဘီယာက ဖာလိုက္ ဝယ္ေပးရေသးသည္...

ေနာက္ၿပီး ဖဲထုပ္လည္း မပါမျဖစ္ ဝယ္ရသည္
ဂီတာေတြပါေတာ့ ဂီတာႀကိဳးက အပိုေဆာင္ရျပန္သည္
တခ်ိဳ႕က ေနေရာင္ခံလိုးရွင္းမွာသျဖင့္ တၿမိဳ႕လံုး
ပတ္ရွာရျပန္သည္၊ ဒါ့အျပင္ ေဘာလံုးမွာတဲ့သူက တမ်ိဳး၊
ျခင္းလံုးကတဖံု ဒါေတြအားလံုးစံုမွ ခရီးက စလို႔ရသည္...

ဒါတင္မကေသး တခ်ိဳ႕ပစၥည္းေတြ ေမ့မွာစိုးလို႔
ခရီးမထြက္ခင္မွာ စစ္ၾကရျပန္သည္၊ ဒီေနရာမွာ
ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္စံုစံု ပါသည္...

ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္ရဲ႕အိတ္ထဲမွာ စဖီစတစ္ပါသည္၊
နားၾကပ္ပါသည္၊ ေဆာင္းေဘာက္ပါသည္၊ ပါဝါဘန္႔၊
အားသြင္းႀကိဳးမ်ိဳးစံုပါသည္...

ပရိတ္ႀကီးဆယ့္တစ္သုတ္စာအုပ္နဲ႔ စိပ္ပုတီး၊
ဖေယာင္းတိုင္၊ မီးျခစ္မွသည္ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး၊
လက္သည္းၫွပ္၊ အိတ္ေဆာင္ဓားမွသည္ အလွျပင္ပစၥည္း

တစ္႐ွဴး၊ တာဝါမွသည္ အမ်ိဳးသမီးလစဥ္သံုးပစၥည္း
ဆပ္ျပာ၊ သြားတိုက္ေဆး၊ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္၊
သြားၾကားထိုးတံ၊ စာအုပ္၊ ေဘာပင္၊ ကင္မရာ...

စားစရာမုန္႔၊ ေဆး၊ ဓာတ္ဆားထုပ္၊ ေခါင္းမူးေပ်ာက္ေဆး၊
႐ွဴေဆး၊ ပ႐ုတ္ဆီ၊ နားဖာကေလာ္၊ အပ္နဲ႔ အပ္ခ်ည္၊
ဖတ္စရာစာအုပ္၊ လက္ေတာ့၊ တက္ပလက္၊ ဝမ္းပိတ္ေဆး

ေစာင္၊ ေခါင္းအံုး၊ မွတ္ပံုတင္၊ လိုင္စင္၊ ပတ္စပို႔၊
အရက္ျပန္၊ ဂြမ္း၊ ပတ္တီး၊ ပလာစတာ၊ ဟတ္ခ်ိဳးဂမံုးနာ
မွန္ဘီလူးေတာင္ပါသည္ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ ၾကည့္ဖို႔
မသိရင္ ခရီးထြက္တာႏွင့္ပင္ မတူ၊ ေယာက္်ားေနာက္
လိုက္ဖို႔လား၊ တစ္အိုးတစ္အိမ္ထူေထာင္မလို႔လားဟုပင္
သံသယဝင္ခ်င္စရာ ေကာင္းေနေသးေတာ့သည္...

ဒါေတြအားလံုးကိုလိုက္စီစဥ္ရင္း ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္တစ္ေယာက္
ခရီးမထြက္မီကပင္ လူက ကိုင္႐ိုက္ထားသလို ျဖစ္ေနၿပီး၊
တကယ္ခရီးထြက္ေတာ့ ေျမာ့ေျမာ့သာ က်န္ေတာ့သည္...

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုခရီးစဥ္မ်ိဳးကေတာ့ရွားသည္၊
အထူးသျဖင့္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို
စုစည္းၿပီး ခရီးစဥ္တစ္ခုျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ စီစဥ္ႏိုင္ေသာ
ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္လို ပလန္နာမ်ိဳးက ပို၍ရွားသည္...

သို႔ေသာ္ ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္တို႔အုပ္စု ခရီးစဥ္မွာေတာ့
လမ္းတဝက္ေရာက္မွ ပစၥည္းတစ္ခု က်န္ေနခဲ့လို႔
ျပန္လွည့္ယူရသည္...

အျခားေတာ့ မဟုတ္ ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္ရဲ႕ အိပ္ယာေဘးမွာ
က်န္ေနခဲ့တဲ့ ၫြန္႔ၫြန္႔စိန္ရဲ႕အပါးေတာ္ၿမဲ လက္စြဲေတာ္
ဖုန္းပင္ျဖစ္သည္...

-----------------------------
(Credit)
Wai Phyo Maung
1.Jan.2017