သတိသာ ထားၾကေပေတာ့

သတိသာ ထားၾကေပေတာ့

• စာစု(၁)

မာတုဂါမ(မိန္းမ) ေတြ ေတြ႔ရင္ မၾကည့္ပါနဲ႔ အာနႏၵာတဲ့ .. ဒီေတာ့ အရွင္အာနႏၵာက ေစာဒက တက္ျပန္တယ္ .. မၾကည့္မျဖစ္တဲ႔ အေျခအေန မ်ိဳးမွာဆိုရင္ ေရာ အရွင္ျမတ္ဘုရားတဲ့ .. ျမတ္စြာဘုရားက ျပန္ေျဖပါတယ္ ..
“အဲလိုဆိုရင္ စကားမေျပာနဲ႕ကြာ အာနႏၵာ ..”တဲ့ .. ရွင္အာနႏၵာက ဆက္ျပန္တယ္ မေျပာလို႕လည္း မျဖစ္ဘူးဆိုရင္ေကာ အရွင္ဘုရား ..” တဲ့
…သာမန္ပုဂၢိဳလ္ ဆိုရင္ေတာ့ အေတာ္ေလး စိတ္တိုမိမယ္ ထင္တယ္ .. ဒါေပမဲ့ ကိေလသာအလံုးစံုကို အၾကြင္းမဲ႔ ပယ္သတ္ ေတာ္မူခဲ႔တဲ႔ မဟာဂ႐ုဏာရွင္ ျမတ္စြာဘုရား ကေတာ့ ..
…
“ သတိသာ ထားေပေရာ့ အာနႏၵာ ေရ .. ” တဲ့

• စာစု(၂)

ရွမ္းျပည္တေနရာက ပုဗၺာ႐ံု ပရိယတၱိစာသင္တိုက္ေလး ကို စိန္ပန္းျပာတန္းရဲ႕အလြန္ ေျမနီလမ္းေလးရဲ႕ အဆံုး ျမဴခိုးေတြၾကားမွာ ဝိုးတဝါးေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္ .. ေက်းငွက္သာရကာ စံုညီစြာနဲ႔ ေတာင္က်စမ္းေရ ေတာပန္းေတြ ေဝစီလို႔ လူ႔႐ြာက နိဗၺာန္ဘံုေလးလို႔ တင္စားခ်င္တယ္ .. သာမေဏေလးေတြ ဆိုတာ ဝါေတာ္ရင့္ ရွင္ႀကီးေတြလို သိကၡာ အိေျႏၵ အျပည့္နဲ႔ .. ေက်ာင္းဝိုင္းအတြင္း သြားလာေနတာ ေတြ႔ရတယ္ ..အသားေတာ္ဝါဝင္းလို႔ ၾကည္လင္တဲ႔ မ်က္ႏွာေတာ္ေတြရွိ ၾကတယ္ .. ဒါက အတြင္းစိတ္ ျဖဴစင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္တယ္ .. အဲဒီ့ ေက်ာင္းက သာမေဏေက်ာ္ ဒုတိယအဆင့္ ေအာင္ျမင္ၿပီးျဖစ္တဲ့ ကိုရင္ေလး ရွင္ဝါယမ နဲ႔ သိကၽြမ္းခြင့္ရခဲ့တယ္ .. အဆင့္သုံးဆင့္လုံးေအာင္ျမင္ တယ္ ဆိုရင္ သာသနာလကၤာရ သာမေဏေက်ာ္ဘဲြ႔ကုိ ရမွာ ျဖစ္တယ္ .. ပထမ နဲ႔ ဒုတိယ အဆင့္မွာ ဒါေတြပါတယ္လို႔ ကိုရင္ေလးက ရွင္းျပပါတယ္ ..

• ပထမဆင့္

(က) ဝိနည္းမဟာ၀ါ ပါဠိေတာ္
(ခ) အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္ (ဧကနိပါတ္မွ တိကနိပါတ္အထိ)
(ဂ) ဓမၼပဒအ႒ကထာ (ယမကဝဂ္ႏွင့္ အပၸမာဒဝဂ္အကုန္အထိ)
(ဃ) သဒၵါ-၅-ေစာင္ (သႏၶိ-နာမ္-ကာရက-အာခ်ာတ္-ကိတ္)
(င) အဘိဓမၼတၳသဂၤဟ ေအာက္သုံးပိုင္း ( စိတ္-ေစတသိက္-ပကိဏ္း)

• ဒုတိယဆင့္

(က)စူဠ၀ါ ပါဠိေတာ္ /ပရိဝါ ပါဠိေတာ္
(ခ)အဂၤုတိၱဳရ္ပါဠိေတာ္ (စတုကၠနိပါတ္မွ ဆကၠနိပါတ္အထိ)
(ဂ)ဓမၼပဒအ႒ကထာ(စိတၱဝဂ္မွဒ႑ဝဂ္အထိ)
(ဃ) သဒၵါ-၇- ေစာင္( သႏၶိ-နာမ္-ကာရက-အာခ်ာတ္-ကိတ္-သမာသ္-တဒၶိတ္)
(င) အဘိဓမၼတၳသဂၤဟ ေျခာက္ပုိင္း (စိတ္-ေစတသိက္-ပကိဏ္း-ဝီထိ-ဝီထိမုတ္-ရုပ္)

အရွင္ဘုရား ေကာင္းလိုက္တာဘုရား ဒီလိုၿငိမ္းခ်မ္း ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဘဝကို ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တာ တပည့္ေတာ္ ဝမ္းသာ ၾကည္ႏူးလိုက္တာ ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔ လူေတြနဲ႔ ျပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္းပါပဲ .. လို႔ ေလွ်ာက္မိၿပီး အလြန္ပဲ အားက်ခဲ့မိတယ္ ..

• စာစု(၃)

ဒီကိုယ္ေတာ္ေလး ကို မႏၲေလးမွာ မထင္မွတ္ပဲ ျပန္ေတြ႔ရတယ္ .. ရဟန္းဝတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး လူဝတ္နဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီ .. အရမ္းကို အံ့ၾသ ႏွေျမာတသျဖစ္မိတယ္ .. ဟာ ဘယ္လိုျဖစ္တာ လည္းဆိုေတာ့ .. ချမာ ရွက္ၿပံဳးေလးၿပံဳးတယ္ .. ၿပီးေတာ့မွာ .. “ဖုန္းေပါ့ ဆရာ ” တဲ့ ..
႐ုတ္တရက္ ကိုယ္ေတာင္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္သြားတယ္ .. 
“ဘယ္လို .. အေသခ်ာ ရွင္းစမ္းပါဦးကြာ ..” ဆိုေတာ့ ..
“ဆရာ ေရ မိုဘိုင္း ဖုန္းေလးတစ္လံုး ကို ပိုင္ဆိုင္မိတာ က စ တာပဲ .. ဖုန္းကေလးရေတာ့ စာက်က္ခ်ိန္ေတြမွာ စာအုပ္ေတြ ကြယ္ၿပီး ဖုန္းကို ခိုးသံုးတယ္.. လိုရင္း ေျပာရရင္ ဖုန္းထဲမွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ နဲ႔ သိကၽြမ္းခြင့္ ရခဲ့တယ္ .. အဲဒီ႔ေနာက္မွာေတာ့ စာကို စိတ္မပါေတာ့ဘူး .. အာ႐ံုေတြက သူ႔ဆီပဲေရာက္ကုန္တယ္.. ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ခ်ိန္းၿပီးေတြ႔ ခ်င္လာတယ္ ဆရာ .. ဒါနဲ႔ လူထြက္ျဖစ္သြားတာပါပဲ .. ခု အလုပ္ လုပ္မလို႔ ကြန္ပ်ဴတာသင္ေပးပါ ဆရာ .. အလုပ္ရွိမွ မိန္းမယူလို႔ ရမွာ မဟုတ္လား ဆရာ ..” တဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေခါင္းကို တူေသးေသးေလး နဲ႔ အထုခံလိုက္ရသလို တိန္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္ .. ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ခဲ႔သလို “ သတိသာ ထားေပေရာ့ အာနႏၵာ ေရ .. ” ဆိုတာကို ၾကားေယာင္မိလို႔ .. ၿပံဳးခ်င္သလိုလို ျဖစ္မိတယ္ ..

ဘုရားရွင္ေခတ္က ဒီ မိုဘိုင္း ဖုန္းေတြ ရွိခဲ့ရင္လည္း ဝိနည္းအသစ္ တစ္ခု ပညတ္ေတာ္ မူမည္လား မသိ ..

မီးငွက္ (မႏၲေလး)